محتویات این مطلب جهت آشنایی افراد غیر ایرانی با کلمات و واژه های ایرانی بوده
و فاقد هرگونه ارزش دیگریست!
باید عرض کنیم که ممکن است برخی لغات دارای شکل املایی یکسان در ایران قدیم بوده
اما خب ورژن جدیدش دیگه معنی سابق رو نمیده !
بیمه عمر : قراردادی که شما را در تمام عمر فقیر نگه داشته
تا شما پولدار مرده و مراسم کفن و دفنتان آبرومندانه برگزار شود.
سریال : فیلمیست چند قسمتی، که روش مصرف مواد مخدر و
آخرین شیوههای دزدی را به شما آموزش میدهد.
تلفن همراه : وسیلهای سهکاره جهت کلاس گذاشتن، آهنگ گوش کردن
و نهایتا عکس گرفتن است.
ایرانسل : خط تلفنی است جهت مزاحمت و سر به سر گذاشتن دوست و آشنا.
گرانی : کلمهیی است زادهی توهم غربیان که در ایران تاکنون مشاهده نشده است!
آثار باستانی : خرابههایی که هرچه زودتر باید نابود شوند چون خیلی جا گرفتهاند.
خودپرداز : دستگاهیست که همیشهی خدا باید برای رسیدن به آن در صف ایستاد
و اگر صفی در کار نباشد 99.99 درصد خراب است.
اداره : محلی که شما بعد از تنشها و جدلهای منزل در آنجا استراحت میکنید.
مجرم : فردی که هیچ فرقی با سایر افراد ندارد و
تنها تفاوتش در این است که توانستهاند او را دستگیر کنند.
تورم : عددی بیخود و چرت بوده که همچنان در ایران یک رقمی است!
گارانتی : یک اسم زیبا و خوش تلفظ است ولی در عمل مکافاتی بیش نیست.
تحقیق : کپی-پیست کردن مقالات اینترنتی.
بزرگراه : نوعی پیست رالی به همراه یادگیری آپ تو دیتترین فحشهای باناموسی و بدون آن!
رئیس : فردی که وقتی شما دیر به سر کار میروید خیلی زود میآید و
شهرداری : گرفتن رشوه، داشتن صدها پروژههای نیمهتمام و
از پذیرفتن خانمهای بد حجاب معذوریم : تابلویی که در همهجا نصب شده،
سطل آشغال : وسیلهییست موجود در خیابانها جهت ریختن زباله در اطراف آنها.
مدرک تحصیلی : کاغذی مستطیل شکل، در ابعاد مختلف که بسته به مقطع،
حراج : اصطلاحیست که در آن به قیمت اصلی کالا درصدی اضافه کرده و